van Tongariro national park naar Napier

Aangekomen in Togariro park village lodge worden we hartelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Na ons te hebben geinstallerd is het tijd voor een lekker NZ pilsje van de tap. Buiten genieten we van het bier en het uitzicht op de mount Ruapehu. Prachtig die besneeuwde top. Na heerlijk te hebben gegeten is het tijd nog even de was te doen en een verslag te maken. Vervolgens proberen we de foto's over te zetten op de laptop maar dat wil nog niet echt lukken. Om 22.30u. houden we het voor gezien en gaat het licht letterlijk uit.
De bedoeling was dat we rond 7.00u. zouden opstaan wat we eigenlijk dagelijks doen maar om 8.30u. schrikken we wakker. Niet te geloven want de meerderheid van de gasten komen hier om te klimmen of een crossing te doen naar de top en zijn dus al vroeg in de weer. We hebben er niets van gehoord.
Dan wordt het dus snel ontbijten want dat kan hier maar tot 9.00u.
Als we buiten komen is het bewolkt en er valt wat lichte regen.
Onze eerste druppels in Nieuw Zeeland. We hopen dat de bewolking optrekt en de regen stopt want we willen in ieder geval met de skilift naar boven en die gaat niet als het zo bewolkt is. Op de route naar het info centrum doemt uit het niks een heel groot chateau op, ja niet te geloven, je kunt er ook overnachten want tegenwoordig is het een hotel. EEn engelse lord heeft het daar laten bouwen en zal er ook gewoond hebben. Wij vinden het nogal misplaatst in deze setting.
We passen het programma aan en gaan eerst informeren welke trackings we zouden kunnen wandelen. We kiezen voor een tracking van ca. 2 uur langs waarbij we op de helft van de tocht een waterval tegenkomen. Als we starten hebben we pas in de gaten hoe hoog we eigenlijk zitten en ons lichaam moet daar even aan wennen . Maar na een 20 minuten gaat het prima. Er valt soms wat lichte regen dan weer schijnt de zon en er steekt bij tijden een frisse wind op maar we zijn op
alles voorbereid dus regenjas aan en weer uit, vest aan en weer uit.
De uitzichten zijn geweldig en je komt ogen tekort. Eenmaal bij de waterval komen we meer in de luwte . Even wat water uit de beek tappen en we gaan weer verder. Ik had verwacht dat het water ijskoud zou zijn maar dat valt mij. De weg gaat nu via de bossen met stijgen en dalen maar het pad loopt paralel aan de rivier met zijn grote en kleine watervallen . Je hoort constant het geruis van het water. Het is dat hier geen beren zitten maar anders zou je in deze setting ieder moment een grizzly beer verwachten die vis komt vangen in de stroom.
Halverwege komen we 4 meiden/dames tegen en ik hoor ze spaans praten dus ik zeg tegen Frans: he dat zijn spanjaarden. Een van de dames draait zich om kijkt mij aan met een blik van herkenning en ik zeg: Dat heb ik toch goed gehoord, jullie zijn spanjaarden, in het spaans natuurlijk. Er werd meteen gevraagd waar we vandaan kwamen en wat zij vonden van Nieuw Zeeland . Grappig om zo midden in de natuur een gesprek te hebben alsof je elkaar in de winkelstraat tegenkomt.
Na 2,5 uur zijn we weer terug en is het tijd voor een lekker broodje.
De bewolking is verdwenen dus op naar Whakapapa village om de skilift naar boven te nemen.
Bij de afslag naar boven wordt aan gegeven of de weg open is en of de liften werken anders rijd je 6 km. voor niks naar boven. Maar gelukkig kunnen we verder. Aangekomen in Whakapapa village scheelt het een jas. Dus winterjas aan en op naar de lift. Het zijn gewoon stoeltjes liften dus een jas is niet overbodig. Prachtig om zou de sneuw steeds dichterbij te zien komen. Halverwege stappen we over voor de tweede lift die ons nog hoger brengt. Het uitzicht is prachtig. Als we hoger kijken zien we kleine poppetjes bewegen op de bergrug dat zijn de mensen die de crossing doen. Nou wij vinden dit ook prima want wij hebben gisteravond menige jongere en oudere voorbij zien strompelen dus het is behoorlijk pittig. Zo'n tocht duurt minimaal 8 uur.
Omdat er geen dorpjes in de buurt zij dient de lokale benzinepomp ook als supermarkt. Zij mogen geen alcohol verkopen dus dat wordt vanavond water. Maar nee de eigenaar verwijst ons naar het cafe 200 meter verder want daar kun je wel drank kopen.
Nou dat willen we wel eens zien. Bij binnenkomst loop je tegen een loket aan waar je dus inderdaad licht maar ook zwaar alcoholische dranken kunt kopen. We verbazen ons iedere keer weer maar dit is een geweldig systeem. Zo zie je maar vanavond toch nog een glaasje wijn.
Na het eten alles weer reorganiseren en inpakken en morgen weer fris en vroeg op pad.
De volgende ochtend checken we uit en kopen ons ontbijt onderweg.
Een ontbijt pick nick onderweg met een laatste prachig uitzicht op de bergen en we zijn onderweg naar Napier. Een van de belangrijkste wijndistricten aan zee gelegen dus dat beloofd wat.
Volgende keer meer eet, drink en reisnieuws.