van Napier naar Wellington

We stoppen eerst nog even bij Lake Taupo om een een kop koffie te drinken en te genieten van dit mooie meer.
Het is rustig op de weg naar Napier en we kunnen dus weer van al die mooie landschappen genieten.We zijn rond 12.00u. bij onze B&B maar wat blijkt er is niemand thuis. Na wat rondgekeken en geroepen te hebben blijkt de de buitendeur van de gastenkamer open te zijn en liggen binnen op tafel een plattegrond, info van de B&B en een sleutel op tafel. Wij kijken elkaar aan en vinden dit toch wel heel apart. Zou de gastheer/vrouw dit zo bedoeld hebben.
De kamer is overigens prachtig ingericht er is zelf een strijkkamer, je kunt de was afgeven er is een oven ,koffie thee, cheese cake en bonbons. Echt helemaal af. Na wat wikken en wegen besluiten we toch onze bagage binnen te zetten. Ik laat een briefje achter met de mededeling dat we hopen dat dit de bedoeling is ,sluiten af en gaan op weg naar het centrum. Napier is een art deco stadje met mooie gebouwen en een mooi strandpromenade. We verbazen ons erover dat de schoonheid wordt verprutst door reclame op en aan bijna elke gevel. Voor het theater wat ook mooie art deco elementen heeft is n.b. een busstop voor reisbussen. Wie verzint dit toch, wat een zonde. Eerst maar eens lekker lunchen, we nemen verse vis en schelpen,Tua tua genaamd.
Het is niet alleen met zorg bereid maar smaakt ook geweldig. We maken een stadswandeling en komen tot de conclusie dat de variatie aan bijzondere winkels met leuke kunst , snuisterijen en bijzondere woonassesoires en meubels veel leuker zijn dan de gebouwen. We belanden in een winkel die van tientallen kunstenaars spullen verkoopt.
Je raakt niet uitgekeken wat een creativiteit hier in Nieuw Zeeland. Ons oog valt op een schilderij wat eigenlijk een schilderij in een schilderij is. Prachtig. De verkoopster verteld ons dat de kunstenares dit op de computer ontwerpt , alle afbeeldingen en dieren hebben met NZ te maken. Ze kan de schilderijen voor klanten op verzoek vergroten tot wandgrootte. We kunnen de verleiding niet weerstaan en kopen er 2.
Overal waar je komt wil men weten waar je vandaan komt dus ook hier.
De verkoopster heeft nederlandse vrienden. Ze verteld ons dat ze vooral het nederlands eten zo lekker vind. Nou leuk te horen toch!!.
We hebben het stadje wel gezien en besluiten door te rijden naar Bluff Hill voor een mooi uitzicht. Nou dat is het inderdaad maar de weg er naartoe is steil en erg smal. Dus we zijn blij als we top bereikt hebben.
Je kijkt hier prachtig uit over de haven en naar rechts kijk je op de klippen waar de Jan van Gents(de vogels) huizen. Het was helaas niet meer mogelijk die te bezoeken.
Dus op naar de B&B waar we onze gastvrouw zich verontschuldigt omdat ze niet thuis was maar blij is dat we haar hint hadden begrepen.
We hebben een heerlijk terras bij onze kamer met luie stoelen dus we genieten nog even van het mooie weer al waait het behoorlijk.
Vanavond eten we hier. Ik heb lekker koud vlees ,taboulee salde,een groene salade wat koude kip en een goeie fles wijn van de streek dus dat gaat goedkomen.
Vanavond op tijd naar bed want morgen is het ruim 300 km. naar Wellington.
De bedden hier zijn overigens heerlijk je slaapt hier als een os.
De volgende ochtend heeft onze gastvrouw om 7.45u. het ontbijt klaar en wat voor ontbijt. Vers fruit, cereals, 3 soorten brood, verse koffie en jus en een warm ontbijt met gepocheerde eieren, spek, tomaat en champignons. Nou voorlopig kunnen we er weer tegen. Na wat leuke tips voor onderweg nemen we afscheid. We rijden de eerste 70 km op de Heritage route.Als je wilt kun je na elke bocht wel stoppen zo mooi. Er zijn ook een aantal leuke plaatsjes onderweg maar we besluiten eerst kilometers te maken en pas halverwege te stoppen in Greytown.
Dit is een mooi oud plaatsje (160 jaar) met mooie gerestaureerde panden groot en klein. We lunchen buiten op het terras en genieten van de omgeving. Daarna kijken we nog wat rond en genieten van zowel de buitenkant als de binnekant van de panden. Alles ziet er pittoresk maar vooral verzorgt uit. Je moet alleen wel een dikke portemonnee hebben want de prijzen zijn echt over de top.
We gaan weer op weg en het gaat prima,weing verkeer maar het venijn zit in de staart en dat klopt want zo,n 50 kilometer voor Wellington moeten we toch nog een col overwinnen. Aangezien de wegen ook in de bergen smal zijn kost het dus veel tijd maar Franske maken ze niet gek, die houdt het hoofd koel en uiteindelijk is Wellington in zicht.
Maar daarover vertel ik de volgende keer.