van Kaikoura naar Hoikitika

Nadat onze gastvrouw Lies ons een heerlijk ontbijt heeft geserveerd met verse aardbeien, bessen en frambozen en daarna een eiersouffle met verse groenten en brood uit de oven (het beste ontbijt so far) gaan we op weg naar Kaikoura. In Blennheim doen we boodschappen voor de lunch omdat er onderweg weinig tot geen dorpjes zijn waar je iets kunt nuttigen of kopen. We rijden door weer een mooie wijnstreek en vervolgen onze weg langs de kust. Prachtig die Pacific Ocean, en hier besef je weer dat vanaf hier het eerste vaste land Zuid Amerika is en dat dat duizenden zeemijlen ver is.Rond 13.00u. wordt het tijd voor een lunch. We kiezen voor een mooie plek enkele meters van het strand.
Er in het zonnetje zitten we lekker te genieten van het uitzicht en het geluid van de hoge golven. Onze gastvrouw in Picton, Janet, heeft ons een aantal tips gegeven en een daarvan is het strand en de kleine waterval van Ohau ongeveer 15 km. voor Kaikoura. Nou wat een geweldige tip, je stopt langs de weg en de zeehonden zitten op nog geen 5 meter afstand te luieren op de rotsen. Prachtig. Aan de andere kant van de weg kun je omhoog naar een kleine waterval die onder de weg door weer uitstroomt in zee. Als je na het broedseizoen geluk hebt zie je jonge zeehonden spelen bij de waterval. We houden het voor gezien en horen de volgende dag dat er inderdaad nog geen jonge zijn dus hebben we niets gemist.
Ons motel ligt pal aan zee en vanaf ons terrasje hebben we dus een prachtig uitzicht. We gaan Kaikoura verkennen en kijken waar we ons morgen moeten melden voor de Whale watch. Nog even wat boodschapjes voor het ontbijt en daarna lekker eten in de pub.
De zee is vanuit onze studio ook duidelijk te horen en er is niks fijner dan het geluid van de branding en die sust ons in slaap.
de volgende ochtend is het tijd voor de Whale watch. na ons gemeld te hebben meld de medewerker ons dat de zee nu rustig is maar dat het tijdens de tocht wat woeliger wordt. Als we willen kunnen we homeopatische pillen kopen en die moeten we een half uur voor aanvang innemen.We besluiten zijn advies op te volgen, just in case.
Ondertussen komen we het engels echtpaar tegen die we in Picton bij Janet hebben ontmoet. Wat een toeval dus even gezellig bij kletsen.
Eenmaal aan boord volgt een heele duidelijk uitleg van de gids die veel verteld over het gebied en de walvissen. Momenteel zijn er veel Sperm whales en die gaan we proberen te vinden. De kapitein peilt onderweg regelmatig om geluidsgolven op te vangen. De kunst is om te weten dat je naar het geluid toevaart of er juist vanaf . We hebben geluk en na een half uur lis daar een enorme prachtige walvis. We kunnen hem zeker tot op 50 meter benaderen. Wat machtig mooi. Als kers op de taart maken we mee dat hij weer naar beneden gaat en zien we dus zijn enorme staart in het water verdwijnen.Daarna spotten we nog een groep Beluga dolfijnen wat heel speciaal is op dit tijdstip van de dag.
We zien een Albatros, wat een enorme vogel en een verdwaalde zeehonden die op jacht is en een vis verslind. Wat een geweldige ochtend. We nemen afscheid van de engelsen en hopen elkaar nog ergens langs de westkust te treffen.
We gaan nog even wat zeehonden spotten aan het einde van de landtong en kunnen nog wat mooie plaatjes schieten. Een exemplaar gaat er eens goed voor zitten en laat zich van alle kanten zien.
We gaan vroeg eten omdat we morgen ruim 350 km. moeten rijden door de bergen via Lewis pass. Het weer beloofd niet veel goeds dus we willen vroeg vertrekken. De volgende ochtend zien we een blauwe lucht en de hoge bergen zonder dat ze in de nevel gehuld zijn. Het begin is dus goed. Het is niet te geloven hoe weinig verkeer er op de weg zit maar ondanks dat doen we 2 uur over 100 km. Nou dat schiet niet op.
Gelukkig gaat de weg over in een Highway(nog steeds 2 baans) maar het tweede deel gaat snelleer. Het is nog steeds droog en in Spring Junction stoppen we voor een pick nick. Het scheelt hier een vest met de oostkust. Tot nu toe gaat alles voorspoedig. Het is onvoorstelbaar zo rustig als het is op deze highway.In Spring Junction gaat het gelukkig weer bergafwaarts en komen we in het gold diggers gebied.
Rond 1800 is hier veel fortuin vergaard met goud maar er is ook veel ellende en armoe geweest .
We brengen het er niet vanaf want ongeveer 40 km. voor Hoikitika begint het te miezeren en hoe dichter we bij Hoikitika komen hoe harder het regent. Nou dit is dus de eerste serieuze regenbui die we hebben gehad sinds onze aankomst. Het is wel meteen een hollandse want het blijft waaien en regenen (23 mm). Onze conclusie is dat we over een afstand van 368 km door niet meer dan 320 auto's zijn gepasserd en dat we er zo''n 60 zijn tegengekomen.
Bij aankomst checken we in en krijgen een lodge met zeezicht maar daar zien we nog weinig van door de hevige regen. We besluiten eten te halen en zelf te koken en na 19.00u. klaart het zowaar op.
Morgen gaan we een deel van de westkust rijden en dan weer omhoog naar Fox Glacier de hoogste berg van Nieuw Zeeland.
Maar daarover de volgende keer meer.