van Fox glacier naar lake Wanaka.

Mijn verkoudheid wil maar niet overgaan dus ik besluit op aandringen van Frans een hoestdrankje te halen bij de apotheek.
We informeren bij de VVV of er een mogelijkheid is om vanmiddag met de helicopter de gletcher op te kunnen. Ze adviseren ons zo snel mogelijk door te rijden naar Fox glacier omdat het weer later op de dag zal verslechteren en de helicopters dan niet meer opstijgen. Dus op naar de top. het is weer een prachtige tocht maar de laatste 15 km. is het echt recht omhoog met haarspelt bochten. Eenmaal aangekomen melden we ons bij de juiste firma maar we hebben nog een derde persoon nodig anders vertrekken ze niet. We laten ons telefoonnummer achter met het verzoek ons te bellen als iemand zich meld. Maar er zijn meer maatschappijen die dit doen dus we gaan maar eens verder informeren. Uiteindelijk hebben we geluk en kunnen we mee met de vlucht van 14.00u. We moeten ons 20 min.voor aanvang melden.
Wij helemaal blij, we gaan naar de top. We zullen eerst 10 minuten rondvliegen en dan landen op de gletcher daar kunnen we foto's nemen en daarna weer instappen. Maar helaas het weer is verslechterd en het is te mistig om de landing te maken. Als we willen kunnen we morgeoctend om 9.00 u. mee dus we gaan voor een tweede kans. Het weer ziet er morgenochtend goed uit. We gaan naar ons motel en drinken een pilsje in de zon. Het uitzicht is spectaculair. Al die hoge begroeide bergkammen. Ongelofelijk. We besluiten een hapje te eten en hopen dat het morgenvroeg gaat lukken. We zij gelukkig op tijd terug want vanaf 20..00u. begint het uit het niets te regenen, nee te hozen en het houd niet op. Rond 1.00u. ben ik wakker en het hoosd nog steeds, daarna om 3.00u. en het hoosd nog steeds er komt geen einde aan. Waar moet al dat water naartoe!!! Eindelijk om 5.00u. stopt het.
We worden wakker met een zonnetje en er is nog wel bewolking in de bergen maar die verdwijnt gestaag. Om 8.30u. melden we ons bij het kantoortje en we krijgen te horen dat het er boven goed uitziet. De piloten zijn net vertrokken voor een verkenningsvlucht dus als het mee zit gaan we om 9.00u naar de top. We staan al klar voor de briefing betreffende de veiligheids instructies maardan komthelaas de mededeling dat er te veel bewolking is op de gletcher en dat landen niet mogelijk is. Helaas maar waar. We kunnen het later op de dag nogmaalsproberen maar we moeten naar onze volgende stop en kunnen dus niet wachten tot na de middag. We zijn voor het eerst echt teleurgesteld want hier hadden we ons op verheugd.We zetten onze reis voort naar lake Wanaka. Dwars door het regenwoud, het is niet voor niets dat het hier zoveel regent. Een plaatje is het . Vanuit het regenwoud komen we langs prachtige meren en uiteindelijk in Wanaka.
We worden hartelijk ontvangen in onze B&B en dat terwijl het stormachtig waait en koud is in Wanaka. Na een half uur gaat het ook nogeens regenen dus we besluiten een broodje te eten en niet meer de deur uit te gaan. De volgende ochtend merk ik dat ik erg benauwd ben. Frans staat er op dat ik naar de dokter ga. Onze gastvrouw is ook erg bezorgt en belt direct met het medisch centrum waar ik om 10.15u. terecht kan. Dokter Fiona constateerd dat mijn infectie bestreden moet worden met anti biotica en dat ik 38,8 verhoging heb. Dus snel aan de medicijnen en onder de wol vandaag. Morgenochtend wil ze me om 9.00u. weer zien voor een check up. Als we buiten komen staat daar onze gastvrouw Susan, die was bezorgd en wilde graag weten of ze iets kon doen. Ze zou die middag binnenlopen en gaf Frans de opdracht goed voor mij te zorgen. Ik onder de wol met medicijnen en slapen. Susan kwam s'middags met het voorstel voor ons te koken maar ik zij dat ik wel wilde betalen. Daar wilde ze niets van weten. Dus om 18.00u kwam ze samen met Brian een heerlijke maaltijd bezorgen, de lieverds.
De medicijnen doen in ieder geval heun werk want ik voel me de volgende dag een stuk beter. We beloven Susan en Brian na het bezoek aan het medisch centrum nog even langs te komen om de uitslag te vertellen. Dokter Fiona beluisterd me weer en meet de zuurstof in mijn bloed en verwacht dat de medecijnen hun werk gaan doen maardat ik voorasl rustig aan moet doen en dat beloof ik. We hebben zoveel steun gehad van Susan en Brian dat we besluiten een mooie bos bloemen te halen bij de bloemist want dat is wel het minste wat we kunnen dioen als bedankje. Met een mooi boeket gaan we terug en Brian is erg verrast door deze actie maar vind het heel fijn , zeker omdat Susan zo van bloemen houd. NOu een schot in de roos dus. We kussen en nemen afscheid en beloven de komende dagen via de mail te laten weten hoe het gaat.
Het weer is in ieder geval prachtig en we nemen nog even mooie foto''s van het meer en zijn besneeuwde bergtoppen.
Voor morgen boeken we alvast een dagexcursie naar de Doubtfull sounds en we zetten onze reis voort naar Te Anau.
Daarover de volgende keer meer.